Hüznümle beslenirdi yüreğinin her köşesi…
ne zaman acıksan, bana koşardın…
o kadar açgözlü o kadar doymak bilmezdin ki, yetişemezdi hüzünlerim sana…
sen benim yetişemediğim oldun hep…
hep arkandan gelirdim…
adımlarım hızlandıkça sen daha da uzaklaşırdın…
sen doymadıkça, ben korkardım…
sen kaçtıkça daha çok hüzünlenirdim…
sana yetememek… içimi acıtırdı…
hüzünlerim ardından gelirdi…
gittiğin yüreklerden dönmeni beklerdi…
o kadar emindin ki, dönmelerin hep uzun sürerdi…
ve birgün geri dönmedin… o yüreklerden birinde karar kıldı en gizemli yanın…
habersizce gittin… seni beklerken gittin… yanımdayken gittin…
biliyor musun?
hala seni bekler bir yanı hüzünlerimin…
hala sana yetebilmeyi bekler bütün ümitlerim…
sana acıkır, sana susar, seni yaşar bütün hücrelerim…
23.02.2011
İpek sindelışık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder