Sen
gittiğinden beri yarım aklım… tamamlayamadım…
Kendimi
hiçbir yere koyamadım..
Yüreğim
elimde, dinliyorum ayak seslerini…
Yoksun…
Bazen
unutuyorum ayrıldığımızı… Görmezden geliyorum…
Çıkıp gelmeni
bekliyorum…
Hiç gitmemiş
gibi bakıyorsun o anlarda, hep kalacakmış gibi ...
Her yere yürüyerek gidiyorum; gel dediğinde
sana gitmeyen ayaklarım daha çok acı çeksin diye.
Her nefes alışımda vicdan azabıyla dolduruyorum
kalbimi…
Kendime öfkem… İntikamım büyük…
Bütün gülümsemelerimi bulamayacağım yerlere
sakladım sırf sen gelmeden gözyaşlarım dinmesin diye…
Tek kelime hatırlamıyorum; sana gitme diye
haykırmaktan aciz dilim bir daha ses etmesin diye…
Ne yemek, ne de su bundan böyle…
Bir defterin son sayfasındaki yazılar kadar
gereksiz artık aşk sen yoksun diye…
Sensiz yaşanacaksa bundan böyle, olmasın geri
kalanı hayatın… Yaşanmasın…
Sırf seni kaybetmeyi kabullenebildiği için bu
yürek, atmasın artık…
*Mehmet Baran Erdoğan’a “Her yere yürüyerek gidiyorum;
gel dediğinde sana gitmeyen ayaklarım daha çok acı çeksin diye.” Cümlesi için
teşekkürler.