23.4.12

YENİ BİR ALDANIŞ...



Bir kırgınlıkta daha geldin işte aklıma…

Hep aynı zamanlarda benimlesin…

Seni tam unutmuşken, aklımdan çıkarmışken, başka birinin kimliğinde beliriyorsun…

O büründüğün bütün kimlikler de, en az senin gidişin kadar acı veriyor bana…

Her başka kimlikte yokluğunla yüzleşmek o kadar zor ki…

Ellerimde birkaç silik anıyla, seni canlandırıyorum, görmemek için bazı şeyleri…

Sana en çok ihtiyacım olan anlar, bir bırakış, bir aldanış öyküsü oluyor…

Belki beni ilk bırakan olduğun için…

Yine aldandım…

Yine dua ettim, yanıma gelebilmen için…

Gelip beni koruyabilmen için…

Biliyorum ki sen her aldanışımda benimlesin…

En taze kırgınlığımdayım şimdi…

Ve… yine her şeyin kocaman bir yalandan ibaret olduğu gerçeğiyle yüz yüzeyim…

Ve… seni öyle özledim ki…

23.04.12


8.4.12

Bir Uzaklasma...

Tam da bu vakitlerdi... Arkama baka baka yurumustum o acimasiz yolu... Uzadikca uzuyordu, senden giderken butun yollar... Tek basinaydim artik... Artik olmayacagini bilmek mi zordu o kadar, yoksa aslinda hic gelmedigini fark etmek mi hatirlamiyorum... Oyle unutmustum ki herseyi ve oyle birakmistim ki herseyimi seninle, yurumekte zorlaniyordum... Gitme demeliydin... Her adimda donup donup bakmamin tek sebebi buydu... Uzaklastikca kuculuyordu dunya... Uzaklastikca duyulmuyordu... Senden tek bir iz bile kalmiyordu... Daha cok yolum vardi yurudukce bitmeyecek...
Ayni yoldayim simdi... Tam da bu vakitlerde arkamdan seslenmeni bekledigim yolda... Hersey ayni... Hala yoksun... Hala duyamiyorum... Ve ben hala sonuna kadar gidemedim o yolun... Bir umut, gitme demeni bekliyorum...