17.2.13

YOKSUN...


Yoksun...
Ben yine özlerim kesin seni, sanki bir şey değişirmiş gibi…
Her gidişin daha sensiz…
Her ölüş bir öncekinden daha sessiz…
Sırf dönmeyesin diye kapatırım gözlerimi geleceğin bütün yollara…
O kadar kırık ki içim, korkabilirim dönüp gitmelerinden artık…
Biliyorum ki, sen her defasında nasıl olsa gideceksin…
Yine vazgeçip sırtını döneceksin izin verirsem yeniden sarılmana…
Ben istemediğim için yoksun bu defa…
Hiç gelme sen artık…
Özleyip ağlarım belki biraz…
Gelip gelip vazgeçmelerinden iyi…
Öğrendim kırdığın hayallerimi temizlemeyi…
Öğrettin senden vazgeçmeyi…
Yoksun…
Ayak izlerin yok artık… Silindi…
Yastığımdan kokun da gitti…
Anıları senin peşinden gönderdim…
Bizi bekleyen günler de yok böylece…
Ne gülüşün kalır artık, ne de alışkanlığım…
Törpülerim bütün özlemlerimi…
Bir tek yokluğun kalır…
Ona da alışkınım.