UYKU'SUZ

uykudan medet umar oldum dönmene yakın…

geçmiyordu zaman öyle kolay kolay…

bildiğin gibi değildi…

“bekleme” dedi gece “öyle gözlerin açık açık”; “en güzel rüya onun gelişini izlediğindir”…

dinledim…

kapadım gözlerimi…

bir sabaha karşı uyanması gereksizliğinde boğulmak gibiydi…

bir "mezarlık sessizliği"... bir "çaresi olmayan hastalık"... bir "ölüme olabildiğince yakın durmak"...

"bir an önce" gelmeni istedim…

"uyursam" geçerdi…

uyursam "gelirdin"…

gece öyle söylemişti… belki de öyle istemişti…

ama ne vakit uykuya dalsam, "sen"’sizlik uyandırdı beni…

kokunu duydum…

sesin geldi bir yerlerden…

uyutmadı gelme ihtimalin…

geceyi dinlemekten "vazgeçtim"…

şimdi beklerken gözlerim açık açık “söz dinlemeyen ben”, tek bir rüya bile görmek istemiyorum uyandığımda içi sen’siz…