Bir anda gidişinin ardından geçen uzunca hüzün ve her gün
batımında dönmeme ihtimalinle yüzleşmeye alışmış kabullenişlerimleyim…
Ayaklarım yerden kesilirdi ya hani, şimdi bir zımba gibi
kaldırımlar, dibe çekerken beni…
Hala sana ağlatıyorum gülüşlerimi…
Sevdiğin ne varsa üstüme kaldı senden sonra… Asla unutulmadı
ve kimse dokunamadı…
Sadece benimle kaldı…
Bildiğim ne varsa bıraktığın kadardı…
Gülüşünün izleriyle çınlarken yer gök, hayatım ellerini bir
uzatışına bağlıydı…
Çok ağladım; duymak için çırpınırken, senden kalan ayak
seslerini…
Gelişine hazır, gidişine nemliydi ömrüm… Ellerindeydi…
Sendeydi çıkmazlarım, sen o yolların en sonundaki barınaktın…
Şimdi bunca beklerken ve yıllarca özlemişken seni, ellerinin
dönüşüne adıyorum yitik sevinçlerimi…
Terk edilmiş bir balıkçı kahvesi sessizliğindeyim…
Bir suni teneffüs anı kadar çaresiz, bir ölümü kabullenmek
gibi beklemek gelişini…
Çünkü hala senin sevdiğin kadar bütün bildiklerim…
Döneceğin geceye saklıyorum son nefesimi…
3 yorum:
Aslizen bunu begendi
Betimlemeler ruhi derinliğinizin ve kaleminizin ne kadar güçlü olduğunu açıkca ortaya koyuyor. Tebrik ederim .Uğruna şiir yazılan taraf olmak nasıl bir duygudur pek bilmem. Ben hep yazan taraftım, paylaşmasamda. Ama bu sözleri ve bu özlemi hak eden insanı merak etmemek elde değil. Bu kadar sevgisine sahip çıkan yürekli bir insan görmek , hayata dair umutlarımı tazeliyor.Umarım herşey gönlünüzce olur buna layik olduğunuzu düşünüyorum
çok teşekkür ederim:)
Yorum Gönder