Saat sabah ezanı...
Çok geç.
Her şey için çok geç olduğu gibi, vakit de çok geç.
Epey unutmuşum sesini.
İstesem de duyamam zaten.
Çokça gerilerde kalmış gülüşün..
Kalsın...
Olay yeri boş...
İki satırda kaçıp gitti.
Beynimde gel gitler koşuşturuyor.
Unutuyorum artık sabıkanı.
Başka isimlerle seslenebiliyorum bazen sana...
İsmini şaşırıyorum.
Kokun koşar adım uzaklaşıyor.
Yerini kitaplar, yerini tütün almış...
İmkansızın hükmü önüne geçti.
Geç bunları!
Artık biz cam kenarında gidemeyiz.
Hatta gidemeyiz.
Ve artık "biz" bir kelime bile değil...
Sen ve ben olabiliriz ancak...
Ağır uykularının bedelini ödüyoruz...
Bir aptalın rüyalarını uyuyoruz...
Tüm olasılıkların canı cehennemde...
Ve hiçbir doğru bizimle yürümüyor şimdi...
Yürümek için de çok geç zaten...
Her şey için çok geç.
Her geç bir bedel.
Bütün bedellerin ödemesi çekmecende...
Ve hepsi senin yüzünden.
Artık ancak nefes alırız, yıldızlara bakarız biz.
Koskoca bir ayrıyız!
Bir karşılaşma anında ağzımızın payını alırız.
Kesişmesin yollarımız hatta..
Kesişmemeliyiz!
Sen ve ben şu saatten sonra ancak masumiyet ihlaliyiz.
İpekSindel
13.02.16 / sabah ezanı
